Stroomloze dagen (5!) en een super weekend

Na een rustige ochtend (woensdag) kwamen Wilke en Juliët gelukkig alweer snel thuis. Halverwege de middag begon het Tanzaniaans hard te regenen en konden we bijna zwemmen in de woonkamer. Het weer sloeg in één keer zo om dat we alle ramen gelijk dicht deden en een gordijn voor een stuk raam moesten spannen (met punaises) om het water buiten te houden. We hielden er een dweilfeestje aan over en het weer zorgde ervoor dat we geen stroom meer hadden... Leuk (NOT).

Donderdag 26 februari ben ik toch weer naar stage gegaan en heb aan mijn verpleegtechnische vaardigheden gewerkt, namelijk: het verzorgen van een wond :) Tijdens het verzorgen van de wond was een patiënt aan het hallucineren wat een erg vreemde/bijzondere situatie veroorzaakte. De patiënt was in het Swahilisch aan het praten en de verpleegkundige was het aan het vertalen voor mij. Ook heb ik geobserveerd hoe de arts een nieuw plan schrijft voor de patiënt (dit wordt namelijk iedere dag gedaan, met diverse aandachtspunten voor die dag). De HIV testen worden gedaan op de afdeling en de uitslag is direct bekend, één van de verpleegkundigen ging de voorwaarden uitleggen en hoe je kan zien of iemand positief of negatief getest is.
's Middags gingen we zwemmen en aten we bij El Rancho (Indiaas eten), omdat we 1. geen stroom hadden en 2. ik dinsdag niks had geproefd van het heerlijke eten, omdat ik ziek was.

Vrijdag hebben we uitgeslapen en deden we de boodschappen in Moshi-city.
's Middags zochten we weer verkoeling bij het zwembad en we aten (wéér) brood als avondeten. Dit is de derde dag dat we geen stroom hebben, dus gingen we naar El Rancho om stroom te tappen (Wilke had al punten gescoord bij de manager Mehul dus we vonden dat we het wel konden proberen, hahhaaha). We zaten tot laat en dronken samen met Mehul een drankje terwijl onze apparaten lagen op te laden!

Zaterdagochtend zijn we om 10 uur vertrokken (het zou 9 uur) en gingen de hoogte in met de auto. We gingen naar een plantage en deden de ''coffee tour''. Hier leerden we van alles over de koffiebonen en het maken van de koffie en kregen wat informatie over de bananenbomen. Als eerst is er een grote boom, daaronder groeit de bananen boom (in een beetje schaduw), daaronder de koffiebonenplant (staat in de schaduw van de bananen) en als laatst op de grond jam (soort zoete aardappel).
Samengevat:
- Er worden geen chemicaliën gebruikt op de plantage (koffiebonen en bananen). Ze gebruiken koeienplas van een paar weken oud om de insecten te verjagen
- Alle rode koffieboontjes worden met de hand geplukt, de groene blijven hangen.
- De bonen worden in een (hand) machine gedaan en de eerste laag gaat eraf. De boontjes vallen in het water (en blijven hier twee dagen in liggen).
- De bonen worden geselecteerd, de goede bonen zinken naar de bodem en de slechte (met insecten etc.) blijven drijven.
- Daarna worden de boontjes gedroogd in de zon (dit duurt zo'n 2 weken, maar dit hangt af van de zonsterkte).
- Wanneer de bonen gedroogd zijn worden ze gestamp (met een grote vijzel) om de tweede laag van de boontjes te halen.
- De laatste laag van de koffiebonen gaat eraf wanneer de bonen geroosterd worden (in een pan op een open vuur).
- De bonen zetten tijdens het roosteren uit en bevat minder cafeïne, dit komt omdat de dampen rechtstreeks de lucht in gaat en niet word opgevangen bij de bonen (wat wel het geval is in een fabriek).

We maakten het proces mee vanaf het drogen van de bonen tot het branden ervan en het verkrijgen van de koffie. Natuurlijk kregen we een verse kop koffie van ''onze'' bonen en ontmoette een schattig klein meisje. Ze was erg geïnteresseerd in ons (vooral de telefoons en de zonnebrillen) en we gingen met haar op de foto.
Na de koffie tour gingen we een eind lopen (40 minuten, bergje op en bergje af) om een waterval te bezoeken. Het uitzicht was prachtig en ik wilde natuurlijk even zwemmen in/onder de waterval. Samen met Wilke en Allard (een andere Nederlander) trotseerde ik het koude water en ging me daarna weer omkleden tussen een aantal jongeren van de lokale bevolking die nogal raar opkeken van mijn omkleed kunsten met een handdoek (wat mede mogelijk werd gemaakt door Juul). De kosten van de totale dagtrip (autoreis met ''gids'', de coffee tour, de verse koffie, de wandeling naar de waterval en weer terug) was in totaal 40.000 Shilling = ongeveer €20,- per persoon (geen geld dus!).
's Avonds zijn we maar weer naar een restaurant gegaan (bepakt met snoeren en een stekkerdoos) om stroom te tappen en te eten.

Zondag ochtend hadden we (Wilke, Juliët, de Zweedse Julia en onze twee Zweedse huisgenoten Johanna en Lisa) om 10 uur bij de kleine gate afgesproken en gingen naar de Hot springs. De reis duurde ongeveer 1,5 uur over wegen waarbij je je steeds afvraagt of het überhaupt een weg is (helm op, al dat gestuiter in de auto!). We zagen koeien, geitjes en ezels over de weg gedurende onze reis. De Hot springs was erg mooi en aan het begin nog erg rustig waardoor we een uitgebreide fotoshoot van de omgeving en elkaar konden maken met de Gopro. We bleven tot 16 uur (toen erg druk) en gingen daarna weer naar huis. Op de terugweg zijn we nog een aantal keren gestopt, onze persoonlijke taxi vertelde dingen over de omgeving en de natuur. We stopten bij een ''bou-bou/bau-bau'' boom die voor een stuk uitgehold was, ook konden we op het spoor staan om wat foto's te schieten zonder te vrezen voor ons leven. De treinen rijden al een hele lange tijd niet meer in Tanzania (de stoomlocomotief voor het laatst), wat erg zonde is omdat de rails in goede staat verkeerd. Onze persoonlijke taxi had nog nooit een trein gezien (hij is rond de 30 jaar).
Als laatst keken we bij de suikerfabriek. Het terrein van de fabriek lijkt op een stadje, het heeft een eigen voetbalvereniging, huizen, tankstation en een supermarkt. De huizen zijn voor de arbeiders.
's Avonds sloten we de leuke dag met zijn allen af in het Union Café (redelijk luxe, waar veel mzungu's (blanke/witte/Europeaan) komen).

Na een heerlijk (vol, maar geslaagd) weekend moesten we vanmorgen weer vroeg beginnen op de afdeling. Toen we wakker werden, kwamen we erachter eindelijk weer stroom te hebben (na 5 dagen). Op de afdeling begon 's ochtends met de normale planning, de overdracht, het doornemen van de rapportage, wassen en wondverzorging. Tijdens de wondverzorging zag ik een zeer heftige wond op het hoofd waarbij de hersenen eruit hingen :O! Dit was erg heftig, maar interessant om te zien. Er zijn meerdere operatiekamers waar je zo tijdens de operaties in en uit kunt lopen om de operatie te kunnen bijwonen en observeren. Erg leerzaam (er staan soms veel medical students rond de tafel), maar het voelde wel een beetje onvriendelijk wat betreft de privacy van de patiënten. Rond de middag ging ik naar de operatie kamer en ''bezocht'' ook een van de operatie, super leuk om van dichtbij mee te maken en zeer interessant! Voordat de tweede operatie op die kamer begon moest er nog een canule voor een infuus worden ingebracht bij de patiënt, dit mocht ik doen onder toezicht van Thyrrie. Dit was mijn eerste voltooide canule op een mens in plaats van een pop, woeeeehoee!
Na stage gingen we thuis uitgebreid lunchen met eieren, avocado, komkommer, tomaten, mayo en toast (weer een half brood op). Na het eten moesten we nodig wassen en hebben dit gedaan totdat het donker werd (+/- half 7/7 uur). Wilke was door zijn onderbroeken heen en moest na het douchen toch maar in een roze bloemetjes boxer van mij lopen omdat de andere nog niet droog zijn, hahahahaaa!!! We gaan straks koken (hier al 21.00 uur) en waarschijnlijk nog een filmpje of een aflevering Divorce kijken tussen de was die door de hele kamer hangt :)

Dit was weer een stukje van mijn vele belevenissen hier. Erg leuk om al jullie reacties te lezen op mijn vorige verhalen! Tot van de week (als we stroom hebben...).

Ishara ya upendo kutoka Tanzania (kus vanuit Tanzania?)